ഒരു മനുഷ്യ ശരീരം കേവലം ബാഹ്യവും ആന്തരികവുമായ അവയവങ്ങളും, നാഡീഞരമ്പുകളും, രക്തവും, രോമങ്ങളും, മജ്ഞയും മാത്രമല്ല എന്ന് തെളിവ് നല്കിയവരാണ് ഋഷീശ്വരന്മാര്. ഈശ്വരാംശം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ശരീരത്തില് വായുവിന്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചില് ആയുസിന്റെ കുറവിന് കാരണമാകുന്നു. ഒരു മനുഷ്യ ശരീരത്തില് രോഗങ്ങള് എന്തൊക്കെയുണ്ടാകാമെന്നും അവയെ കണ്ടെത്തി അതിന് അടിസ്ഥാനമായ ചികിത്സാ സമ്പ്രദായങ്ങള് ചെയ്യാമെന്നും, എങ്ങനെയുള്ള ചികിത്സ ചെയ്യുമ്പോഴാണ് രോഗം പൂര്ണമായും ഭേദമാക്കുന്നത് എന്നിങ്ങനെയൊക്കെയുള്ള അറിവുകള് വരും തലമുറയ്ക്ക് ഉപകാരപ്രദമായ രീതിയില് എഴുതി സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഇതില് എടുത്തു പറയേണ്ട കാര്യം ‘ ശരീരം ബ്രഹ്മ ക്ഷേത്രമാണെന്നും, ആ ക്ഷേത്രത്തെ ദിനംതോറും പൂജിക്കണമെന്നും ‘രവീന്ദ്ര സ്വാമികള്ക്ക് ഗുരുനാഥനായ സ്വാമി ചിന്നക്കണ്ണ് സിദ്ധര്കള് ഉപദേശിച്ചത് പോലെ, രോഗാവസ്ഥയിലാകാതെ ശരീരത്തെ എപ്രകാരം സൂക്ഷിക്കാം എന്ന അറിവ് കൂടിയാണ്. ഒരു വ്യക്തി തന്റെ കുടുംബത്തിന് വേണ്ടി ഒരായുഷ്കാലം മുഴുവന് പണിയെടുത്ത് സമ്പാദ്യങ്ങള് അവര്ക്കായി സ്വരൂപിച്ച് ശിഷ്ടജീവിതം പോലും ചിന്തിക്കാതെ, സ്വയം മരിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി തയ്യാറാകുകയാണ്. അങ്ങനെയെങ്കില് ഒരുവന്റെ ജനനം കൊണ്ട് എന്ത് അര്ത്ഥമാണ് ഉള്ളത്. തന്റെ പൂര്വ്വികര് പറയുത് പോലെ സൃഷ്ടി നടത്തി അവരെ മാത്രം പരിപാലിച്ച് ‘ഞാന്’ എന്ന അഹത്തെ കണ്ടെത്താന് ശ്രമിക്കാതെ ‘സത്തിനെ ‘പ്രപഞ്ചത്തില് ലയിപ്പിച്ച് ‘കൊത്തിനെ ‘അഗ്നിക്കോ, കൃമികള്ക്കോ ആഹാരമാക്കിത്തീര്ക്കാന് വേണ്ടിയായിരുന്നോ? നാം ഓരോരുത്തരും ചിന്തിക്കണം. അപ്പോള് കര്മ്മങ്ങളെയും കര്മ്മഫലങ്ങളെയും കുറിച്ച് പറയേണ്ടി വരുന്നു. നാം ചെയ്യുന്ന പ്രവര്ത്തിയാണ് കര്മ്മം എന്ന് ഒരു ഭാഗം ജനങ്ങള് വാദിക്കുമ്പോള് മറുഭാഗമാകട്ടെ ജനന മരണപിണിയെ മാറ്റി ഇഹത്തില് നിന്നും പരത്തിലെത്തുന്നതാണ് കര്മ്മത്തിന്റെ വിജയം എന്ന് പറയുന്നു. ശരീരജ്ഞാനം പറയുമ്പോള് ഭൗതീകത്തിനപ്പുറം ആത്മീയതയ്ക്ക് കൂടി പ്രാധാന്യം നല്കേണ്ടി വരും. സുഖഭോഗങ്ങള്ക്കുമപ്പുറം ഈശ്വരസാക്ഷാത്കാരത്തിന്റെയും, സ്വര്ഗ്ഗത്തിന്റെയും നരകത്തിന്റെയും ഒക്കെ വാതായനങ്ങള് ആണെന്ന് ബ്രഹ്മജ്ഞാനികളുടെ അനുഭവങ്ങള് നമുക്ക്പാഠങ്ങള് ആകുന്നു.
ഇനി വിഷയത്തിലേയ്ക്ക് കടക്കട്ടെ, രോഗങ്ങള് എങ്ങനെ ശരീരത്തെ ആക്രമിക്കുന്നു. അഗസ്ത്യമഹര്ഷി മുതല് വന്ന മഹര്ഷീശ്വരന്മാരില് 80 % പേരും ശരീര ജ്ഞാനത്തെക്കുറിച്ച് അഗാധമായ അറിവുള്ളവരായിരുന്നു. സ്വന്തം ശരീരത്തിലെ ഓരോ നാഡീഞരമ്പുകളെയും, ആന്തരികവും ബഹുമുമായ അവയവങ്ങളുടെ പ്രവര്ത്തനങ്ങളെയും, രക്തത്തിന്റെയും, വായുവിന്റെയും സഞ്ചാര പാതകളെയും, ത്രിദോഷങ്ങള് എങ്ങിനെ ശരീരത്തെ ദുഷിപ്പിക്കുുവെന്നതിനെക്കുറിച്ചും പഞ്ചഭൂതങ്ങളുടെ നിലയെ കുറിച്ചും, മര്മ്മങ്ങള്, മര്മ്മാഘാതത്താല് ഉണ്ടാക്കുന്ന ലക്ഷണങ്ങള്, അതിനാല് ഏര്പ്പെടുന്ന രോഗങ്ങള്, രോഗ നിവാരണ മാര്ഗ്ഗങ്ങള്, ഇങ്ങനെ ശരീര സംബന്ധമായ സകല അറിവുകളും ആത്മജ്ഞാനത്തിലൂടെയും, ബ്രഹ്മ ധ്യാനത്തിലൂടെയും സ്വയം നേടിയിരുന്നു. അത്തരത്തില് അറിവ് നേടിയ മഹാഗുരു കൂടിയാണ് സ്വാമി ചിന്നക്കണ്ണ് സിദ്ധര്കള് .പാരമ്പര്യമായി കിട്ടിയ അറിവുകളെ അനുഭവങ്ങളാക്കി, പകലെന്നും രാത്രിയെന്നും ഭേദമില്ലാതെ അനേകം ഗുരുക്കന്മാര്ക്കൊപ്പം രോഗ ചികിത്സാ നിര്ണ്ണയത്തില് മിടുക്കുകള് കാട്ടി, രോഗശമനത്തിനായി മരുന്നുകളെ സ്വയം സൃഷ്ടിച്ച് രോഗശാന്തി വരുത്തിയ മഹാന്.
അലോപ്പതിയും ആയുര്വേദവും പ്രശസ്തിയാര്ജജിക്കുതിന് എത്ര കൊല്ലങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ഭരണാധികാരികളും ജനങ്ങളും പാരമ്പര്യ നാട്ടുവൈദ്യങ്ങള്ക്ക് പ്രാധാന്യം നല്കിയിരുന്നു. രാജവാഴ്ച കാലഘട്ടത്തില് കൊട്ടാരം വൈദ്യര്മാര് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ ക്യാന്സര് മുതല് പുതിയ പുതിയ പേരുകളില് അറിയപ്പെടുന്ന പല മാരക രോഗങ്ങളും അവരൊക്കെ ചികിത്സിച്ച് ഭേദമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അവരൊക്കെഗുരുകുല സമ്പ്രദായപ്രകാരം ബാല്യത്തിലേ പഠനങ്ങള് തുടങ്ങി ഒരായുഷ്കാലത്തിന്റെ പകുതി വരെ പഠനത്തിന് വേണ്ടി മാറ്റി വെച്ച അനേകം മഹാന്മാര് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ രോഗങ്ങളും ശരീരത്തിനെ എങ്ങനെ ബാധിക്കുന്നു എന്നതിനെ കുറിച്ചും, രോഗ ലക്ഷണങ്ങള്, അതിനുള്ള ചികിത്സാവിധികള്, രോഗത്തിന്റെ സാധ്യ അസാധ്യങ്ങള് മുതലായവ അറിവുകള് അടങ്ങിയ ശാഖകളും, ഉപശാഖകളും ആയി നിരവധി ഗ്രന്ഥങ്ങള് പഠിച്ച് രോഗനിര്ണ്ണയത്തില് പാണ്ഡിത്യം ഉള്ളവരായിരുന്നു. ഒരു രോഗിയെ കണ്ട മാത്രയില് തന്നെ രോഗവിവരം ,രോഗം ഭേദമാകാന് വേണ്ടു കാലയളവ്, രോഗമുണ്ടാകാനുള്ള കാരണം, ശരീരത്തില് ഏതൊക്കെ അവയവങ്ങളിലേയ്ക്ക് രോഗം ബാധിച്ചു എന്ന വിവരം ,രോഗിയുടെ മാനസികവും ശാരീരികവുമായ നിലവിലെ അവസ്ഥ ,മാത്രവുമല്ല രോഗിയുടെ രോഗവസ്ഥ ഏത് കൂറില് നില്ക്കുന്നു എതിനെക്കുറിച്ച് നാഡീ പോലും പരിശോധിക്കാതെ പറയു ഗുരുക്കന്മാരിലെ പഠനം തന്നെയാകണം രവീന്ദ്രസ്വാമികളെയും അത്തരം അറിവ് നേടാന് പ്രാപ്തനാക്കിയും.
മറ്റൊരു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം മര്മ്മ ചികിത്സ തന്നെയാണ്. വീഴ്ചയിലോ, അപകടങ്ങളിലോ ( ഏത് വിഭാഗമായാലും) അസ്ഥികള്ക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന പൊട്ടല്, നാഡീ ഞരമ്പുകള്ക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന ക്ഷതങ്ങള്, പേശിയിലെ ചതവ്, മുറിവുകള് ഇവയൊക്കെ എക്റേയോ, സ്കാനിങ്ങോ ഇല്ലാതെ രോഗിയെ പൂര്വ്വസ്ഥിതിയില് എത്തിച്ച പാരമ്പര്യ സിദ്ധ മര്മ്മ വൈദ്യത്തിന്റെ പേരും പെരുമയും ഒരു കാലത്ത് മുഴങ്ങിയിരുന്നു. എന്നാല് ഇന്ന് പഠനത്തിലെ കൃത്യതയില്ലായ്മ ഒരു ഭാഗത്ത് ചെയ്യ് മുറയില് പാകപ്പിഴകള് ഉണ്ടാകുന്നു. നമുക്കുണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ നഷ്ടങ്ങളുടെ ആകെ തുകയായി മാറുകയാണ് പാരമ്പര്യമായ ഇത്തരം മഹത്തായ ചികിത്സാ രീതിയില് .
പല മാറാവ്യാധികളും, പകര്ച്ചവ്യാധികളും, ഒടിവ് കെട്ടല്, ഇവയൊക്കെ പോലെ തന്നെ ഒരു കാലഘട്ടത്തില് പാരമ്പര്യ നാട്ടുവൈദ്യത്തില് ചികിത്സിച്ചു ഭേദമാക്കിയിട്ടുള്ള ചരിത്രങ്ങള് പലയിടത്തും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് ഇന്ന് ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രം എത്രത്തോളം വികസിച്ചുവെന്ന് പറയാന് കഴിയില്ലായെങ്കിലും കൊറോണ എന്ന മഹാമാരിയില് ഓരോ മനുഷ്യരും എന്ത് പഠിച്ചുവെന്നും അറിയില്ല.
സ്വാമിനി ലതാലക്ഷ്മി